– Αύριο … Αύριο το πρωί .. Τι ώρα;
– Λίγο πριν την Ανατολή… να την προλάβουμε… να την χαρούμε…
– Δηλ. τι ώρα ανατέλλει;
– 7.7 π.μ. … Πωω πρωί θα σηκωθούμε πάλι, κατά τις 6 ξυπνητήρι…
– Τόσο πρωί! Γιατί..
– Γιατί για να ετοιμαστώ θέλω μισή ώρα τουλάχιστον! Άστα… δεν έχουμε μια μέρα ξεκούρασης …
– Να πάρεις και καφέ μαζί σου, εγώ θα πάρω.
– Δεν παίρνω.. Θα μου φτιάξει είπε η Αναστασία, μόλις ανατείλει ο ήλιος..
– Μην ξεχαστείς.. Θα έρθω να σε πάρω…
-Καλά!!! Καλό βράδυ Λίνα…
Ο παραπάνω διάλογος, ολότελα αληθινός και όχι προϊόν φανταστικού προλόγου, αποτέλεσε το προοίμιο εκείνης της μοναδικής ανατολής που απόλαυσαν οι τρεις φίλες, στα τέλη Σεπτεμβρίου .
Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν τρεις έφηβες σε διακοπές, αλλά δεν ήταν αυτή η πρώτη τους εφηβεία.. Μπορεί η τρίτη και βάλε! Και δεν ήταν καν σε διακοπές … τουλάχιστον όχι μόνο σε διακοπές, αλλά τελοσπάντων αυτά είναι λεπτομέρειες χωρίς σημασία ιδιαίτερη…
Πριν από κάποια χρόνια, ακριβώς πόσα δεν θυμάμαι, το να ξυπνάω το καλοκαίρι πολύ νωρίς και να απολαμβάνω την ανατολή του ήλιου ήτανε ιεροτελεστία και θεραπεία ενδυνάμωσης. .
Ομολογώ, πως το κοινό μου σημείο παραμένει ακόμα το να καταφέρω να σηκωθώ πρωί- πρωί… (θαυμάζω τις γυναίκες – κυρίως- που ξυπνάνε αβίαστα τόσο νωρίς καθημερινά …) μια δυσκολία συνεχίζω να την έχω😊μέχρι σήμερα…
Όλα όμως ξεχνιούνται με το σκηνικό που ακολουθεί όταν πατήσεις το πόδι στην άμμο. Οι εικόνες της ανατολής του ήλιου δεν μπορούν να αποτυπωθούν με ακρίβεια, οι φωτογραφίες και ο φακός γενικότερα δεν μπορεί να αποτυπώσει με ακρίβεια το μεγαλείο της ζωής σε κίνηση! Ίσως επειδή το βίωμα είναι γεμάτο με αισθήσεις που δεν μπορώ να τις περιγράψω, απλά πρέπει να βιωθούν.
Και ναι 7.7.π.μ. ανατολή, δειλά – δειλά στην αρχή ξεπρόβαλε εκ αριστερών το πρώτο χρυσό -πορτοκαλιένο φως, και σε λιγότερο από 5 λεπτά έλαμπε ολόκληρος ο ήλιος – ο ηλιάτορας! Μαγεία!! Ακούνητες…
Λες και η θάλασσα ξαφνικά άρχισε να αναβλύζει αρώματα φρεσκάδας και εσπεριδοειδή φρούτα, τα μάτια καρφώθηκαν στο φως και ο νους άρχισε να ταξιδεύει … Νομίζω πως είναι το καλύτερο των βιταμινο – κοκτέιλ που μπορείς να πάρεις για να «αντέξεις» μια μέρα με θάλασσα, καυτή αμμουδιά, χρώματα και αρώματα φύσης και θαλασσινής αλμύρας!!!
Η θασίτισα!
Υ.Γ. Και ναι μετά ακολούθησε καφές…
